آسیب شناسی سیاستگذاری دولت در بخش تعاون ایران پس از انقلاب اسلامی

امروزه تعاون اهرم مناسبی برای توسعه اقتصادی و اجتماعی به شمار می­رود. از طرفی، پیاده‌سازی اقتصاد مقاومتی مستلزم اجرای سیاست‌های مربوط به حوزه اشتغال و تولید است و در این مسیر باید از ظرفیت‌های بخش تعاون نیز استفاده شایسته صورت گیرد. این مقاله با هدف، اثبات کاربردی بودن روش تعاون به عنوان یک ابزار موفق اجتماعی، اقتصادی در تمامی جوامع از جمله جامعه ایران از یکسو و بررسی و آشکارسازی میزان دستیابی به اهداف اساسی بخش تعاون در ایران در دوران بعد از انقلاب اسلامی و خصوصاً در بحث اقتصاد مقاومتی از سوی دیگر انجام شده تا از رهگذر ایجاد چنان اقناعی در آحاد جامعه بر بستر اعمال صورت گرفته در بخش تعاون ضمن واکاوی دستاوردهای موجود به تداوم عقلانی­تر و عینی­تر آن همت گماریم. جامعه آماری این تحقیق شامل دو دسته مدیران ستادی حوزه تعاون شاغل در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و مدیران عامل تعاونی­های فعال و در دست اجرا در بخش­های تولیدی و خدماتی استان کردستان می­باشد. در این تحقیق برای تجزیه و تحلیل داده­های جمع­آوری شده از معادلات ساختاری؛ تحلیل عاملی تأییدی؛ خصوصاً روش پی­ال­اس و آزمون­ تی استفاده شده است. نتایج مطالعه حاکی از آن است که محتوای قوانین و مقررات، نحوه تصمیم­گیری، روش اجرای قوانین و مقررات، امکانات و تجهیزات و شیوه ارزیابی  بر سیاست­گذاری بخش تعاون تأثیر مستقیم دارد.